Edith Wientjens (1965) is eigenaresse van Mijn Yoga Studio in Voorburg. Ik begon in 2018 met met lesgeven in de studio van Edith, omdat zij herstellende was van borstkanker. Al snel hoorde ik dat dit de tweede keer was dat zij werd getroffen door borstkanker.

Met Edith ging ik in gesprek over het leven met en na kanker. In een podcast deelt zij openhartig alle angsten en twijfels waar zij nog steeds mee kampt. Een verhaal dat lotgenoten hoop kan geven en mensen in hun omgeving inzicht geeft.

De podcast is te beluisteren op o.a. iTunes en Spotify en via onderstaande player.

In deze blog tips die Edith Wientjens geeft hoe naasten kunnen omgaan met kanker.

Edith overleefde en leerde weer leven

In mei 2000, net bevallen van haar zoon, werd Edith Wientjes voor het eerst getroffen door borstkanker. Haar wereld stortte op dat moment in.

Een week later werd haar borst geamputeerd.  Na de amputatie werd Edith 5 weken lang 5 dagen per week bestraald. Dag in dag uit ging ze met haar pasgeboren zoon het ziekenhuis in en weer uit. Na 5 weken was dat ineens ‘klaar’. Wekenlang leefde ze in een waas en opeens was er het grote ‘niets’. Een periode waarin alles pas echt kon bezinken en het verwerken begon.

Edith vond de maanden na de amputatie zwaar belandde kort in een depressie. Haar zoon gaf haar de kracht om door te gaan, om door te leven. Edith was zo dicht bij de dood geweest, dat ‘overlijden’ ineens een realistisch scenario was geworden. Dit bracht enorme angsten met zich mee.

De tweede keer, november 2017, ontdekte Edith een knobbeltje in haar borst. Direct wist ze dat het foute boel was. Edith keek weer opnieuw de dood in ogen. De volgende dag werd ze geopereerd en werd de tumor uit haar borst gehaald. Een week later volgde een tweede operatie om ook de omliggende klieren te verwijderen. Ook nu ging ze verder met een periode van bestralingen.

Borstkanker heeft fysiek, maar ook emotioneel, littekens achtergelaten. In de podcast vertelt Edith alles over haar angsten en de manier waarop ze hiermee omgaat.

Omgaan met kanker

Tijdens mijn gesprek met Edith verbaasde ik me meer dan eens over de uiteenlopende reacties die Edith van omstanders kreeg. Sommige reacties kon ik me dan wel weer voorstellen. Het is als buitenstaander zo lastig te begrijpen en hoewel je best wilt helpen, heb je geen idee wat je zou kunnen doen en of iemand wel op jouw hulp zit te wachten.

Als ervaringsdeskundige weet Edith als geen ander wat fijn is. Deze 4 tips kunnen richting geven wanneer een naaste kanker heeft.

1. Je aanwezigheid wordt op prijs gesteld

Mensen gaan er vaak vanuit dat de directe gezinsleden thuis zijn en zorgen voor steun. Dat is lang niet altijd zo. Ook hun leven gaat door en ook zij hebben verplichtingen. Iemand die herstellende is van kanker zit vaak hele dagen alleen thuis. Het is fijn om dan regelmatig bezoek te ontvangen. Tijdens de behandeling is er veel contact met artsen, specialisten en is er veel hulp van mensen die graag willen steunen. Daarna is er het grote ‘niets’, een periode waarin de verwerking pas echt op gang komt en je aanwezigheid erg op prijs wordt gesteld.

2. Schenk aandacht aan de partner en kinderen van de patiënt

Edith vertelt dat tijdens haar behandelingen niemand aan haar man en zoon vroeg hoe het met hun ging. Naast hun eigen leven, moesten zij thuis alles draaiende houden en troffen ze thuis vaak een huilende vrouw/moeder aan. Ze hadden hun eigen verdriet, maar moesten ook dealen met het verdriet van Edith.  In deze zware periode wordt het ontzettend gewaardeerd wanneer je ook aandacht schenkt aan de directe gezinsleden en ook eens vraagt hoe het met hun gaat en of je iets kunt betekenen.

3. Help met kleine dingen

Veel mensen leggen de verantwoordelijkheid bij de patiënt neer: ‘als er iets is, kun je me bellen’. Iemand die doodziek thuis zit, zal dat niet snel doen en voelt zich bezwaard. Laat zo’n vaag hulpaanbod dan ook maar achterwege.

Het is logisch dat je niet weet wat de exacte behoeften zijn, dus biedt concrete hulp aan. Vraag of je gezelschap op prijs wordt gesteld of dat je een pan soep kunt brengen. Wanneer je overlegt, hoef je niet bang te zijn te bemoeizuchtig te zijn.

4. Wees niet bang voor huilbuien

Wanneer je naast iemand zit die ontroostbaar is, kun je je machteloos voelen. Wellicht is dit ook een reden waarom veel mensen een bezoekje vermijden. Edith drukt je op het hart om dit niet te doen. Een huilbui duurt doorgaans niet langer dan een paar minuten. Het enige wat je hoeft te doen, is er gewoon ‘zijn’ en misschien een arm om de ander heenslaan of een kus op de wang drukken. Je kunt niets aan de situatie veranderen, dat hoeft ook niet. Je liefdevolle aanwezigheid en aandacht zijn voldoende.

Na regen komt zonneschijn

Het verhaal van Edith Wientjens geeft hoop, laat zien dat er na kanker nog een leven is. Wanneer dit verhaal je raakt, dan ben je wellicht ook geïnteresseerd in het verhaal van Anita van der Voort die zichzelf na een heftige jeugd wist te herpakken, of het verhaal van Rachied Soebhan, die zijn verleden met pesten heeft verwerkt.