In de tijd dat ik zoekende was naar zingeving, kwam yoga op mijn pad. Ik ervoer al snel de fysieke voordelen van mijn beoefening, maar emotioneel en mentaal vond ik yoga zwaar. Op de mat kwam ik mezelf tegen en werd ik geconfronteerd met mijn overtuigingen, wensen, behoeften, angsten en onzekerheden.
Jarenlang bleef mijn beoefening een gevecht met mezelf. De ervaringen op de mat daagden me uit om te reflecteren op mezelf. Ik wilde mijn lichaam gaan begrijpen en ging opzoek naar antwoorden. De jaren die volgden, dienden die antwoorden zich aan.
Inmiddels ben ik ervan overtuigd dat ik op de mat een afspiegeling laat zien van mijn levenshouding. Ik heb meer inzicht gekregen in mijn drijfveren, behoeften en valkuilen. Deze kennis en ervaring deel ik met jou tijdens de spirituele retreats die ik op Bali organiseer.
1. Mijn perfectionisme creëert het gewenste eindresultaat, zonder het gewenste effect
Het eerste inzicht dat ik verkreeg had alles te maken met mijn perfectionisme. Op mijn yogamat werd me duidelijk dat mijn perfectionistische levenshouding het gewenste eindresultaat creëert, maar dan zonder het gewenste effect.
Ik heb ontdekt dat ik mijn lichaam in allerlei kronkels kan wurmen en zo een perfect uitziende houding kan neerzetten, zonder de heilzame effecten van yoga te ervaren. Het heeft nooit zin om met geweld in een houding te komen, of te blijven. Het enige resultaat is overbelasting.
In het dagelijks leven is dat niet anders. In het verleden streefde ik altijd naar het best mogelijke eindresultaat en was ik bereid om daar grote offers voor te brengen. Mijn perfectionisme zorgde voor veel successen, maar maakte me nooit gelukkig.
Door yoga te beoefenen, heb ik geleerd dat goed ook gewoon goed genoeg is.
2. Het toelaten van emoties is minder eng dan ze verdringen
Emoties die niet worden verwerkt, blijven in het lichaam zitten. Al sinds mijn vroege jeugd ben ik een kei in het verdringen van emoties. Op mijn yogamat werd ik daar al snel mee geconfronteerd. Ik vond dat moeilijk en eng; ik wist niet hoe ik met al die emoties moest omgaan. Met pijn en moeite drukte ik alles weer naar de achtergrond en bleef ik de emoties vermijden.
In de loop der jaren heb ik geleerd om alle emoties toe te laten op mijn yogamat. Ik ben ze bewust gaan ervaren. Keer op keer ontdekte ik dat het verdringen veel meer moeite kostte dan het toelaten. Het doorvoelen van een emotie is soms heftig, maar vaak zakt dat gevoel al heel snel weer weg om vervolgens niet meer terug te komen.
Yoga heeft me geleerd om ruimte te geven aan alle emoties die zich aandienen. Wanneer emoties zijn gevoeld, verdwijnen ze ook weer als vanzelf.
3. Naar mijn lijf luisteren, is niet hetzelfde als voor mezelf zorgen
Recentelijk realiseerde ik me dat ik mijn lijf goed ken, er naar luister, maar er lang niet altijd goed voor zorg. Ik respecteer mijn grenzen, neem voldoende rust en volg mijn intuïtie. Daarmee doe ik het noodzakelijke, maar niet voldoende.
Ik vind het moeilijk om mezelf iets te gunnen, om zorg voor mezelf als een prioriteit te zien. Pas wanneer ik tegen mijn eigen grenzen aanloop, kom ik in actie. Ik zorg liever voor anderen, of steek liever tijd in mijn werk, dan dat ik tijd maak voor mezelf.
Tijdens mijn beoefening van yoga leer ik om liefdevol met mezelf om te gaan, voor mezelf te zorgen. Ten eerste gun ik mezelf de tijd om meerdere yogalessen per week te volgen. Ook gebruik ik vaker hulpmiddelen om het mezelf gemakkelijker te maken in een houding. Dit probeer ik naar mijn dagelijks leven te vertalen: ik probeer mezelf meer voor ontspanning en zorg voor mezelf te gunnen.
[…] schreef ik al een blog over de levenslessen die ik leerde op de yogamat. In deze blog de levenslessen die Resi leerde op haar […]